GEZIEN. Volstrekt geluidloos voltrekt zich een revolutie voor onze ogen en we merken ze nauwelijks op...

Ze knallen niet uit hun knoppen, ze ontvouwen zich, met tientallen, met honderden, ja zelfs met duizenden tegelijk, traag en volstrekt geluidloos en ze strekken zich meteen in hun vertrouwde vorm.

Licht en luchtig

Ze kleuren fris -  er is geen groen zo fris als dat van het eerste blad in april. Ze glanzen vochtig, en laten zich totaal zen wiegen door een zuchtje wind, ze ademen doorzichtig, licht en luchtig, ze voelen als fluweel en boven, helemaal boven, strelen ze het blauw.
En dan, ineens, op een dag, vormen ze op bermen, in tuinen en parken, aan de rand van bossen schermen,  groene schermen, muren van groen, ze vullen de lege plekken tussen de takkenbossen, huizenhoog en meters ver. Ze herschilderen hele landschappen in een orgie van groen en tegelijk brengen ze luwte en lommer...

Landschapsrevolutie

Er voltrekt zich een revolutie door het landschap, geluidloos en zonder slag of stoot. Geen woord erover, geen beeld ervan in de journaals. Maar het gebeurt hier en nu. En straks horen we ze, als ze de regen laten ruisen en en als ze 's ochtends bij een zachte bries gaan fluisteren. En zingen zullen ze, bij storm en ontij, als verre kozakkenkoren.