GEHOORD. De weiden staan 'vei'. Zonde dat alleen West-Vlamingen het woord 'vei' kennen...

Er zijn zo van die woorden die perfect samenvallen met wat ze willen zeggen. Vei is er zo eentje. Vei? Ja, vei. Wie niet vertrouwd is met het West-Vlaams fronst de wenkbrauwen. Vei? Veie weide, bedoel je Veeweyde? tipt Google. De zoekmachine vindt gelukkig niet alles.

VETTE, VEIE SCHELLEN


Eind april, begin mei staat het gras in de weiden lang, het oogt vettig, mals, dik en sappig; de weidegrond laat zien hoe vruchtbaar hij is. Bij al dat jong, golvend groen - 't zijn weiden als wiegende zeeën, dichtte de voor zijn overige versregels onbekende Willem Gijssels ooit maar intussen zijn de zeeën ingedamd tot povere vijvertjes  - past geen beter woord dan dat West-Vlaamse vei. Of denk aan de donker glanzende dikke 'schellen aarde' die een ploeg uit diepe voren laat kantelen in de vettige polderakkers: het zijn veie schellen. 'Vei' staat voor bijzonder vruchtbaar. de grond is 'vei'.

ASIELPLEK

Dat enkel nog een stuk of wat oudere West-Vlamingen het woord kennen, dat vinden wij zonde voor zo'n krachtig, haast smakelijk - spreek het maar eens hardop uit en proef die klank - woord.
Het is tijd voor een asielplek voor bedreigde woorden. Geen kerkhof voor vergeten woorden, geen museum voor vergane woorden, maar een koesterplek voor de bedreigde woorden. Misschien, heel misschien kan poëzie soelaas brengen...

Reacties

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...