GEPASSIONEERD. Marie Vinck en het Oostendse Corman-kaftje van haar Winteruur-Rilkeboek

Hoelang was het geleden dat ik iemand een brief schreef? Heel lang. Zo lang zelfs dat ik mij niet meer kan herinneren wanneer dat precies was en aan wie. En het was vermoedelijk net zo lang geleden ook dat we een brief mochten ontvangen. Een persoonlijke brief, bedoel ik. En evenmin herinner ik mij van wie die was.

Brievenboeken

En zie, ineens duiken overal brievenboeken op. Zo heb ik onlangs heel graag het brievenboek van Herman Koch en Wanda Reisel gelezen. We hebben de Brieven uit Genua van Ilja Leonard Pfeijffer verslonden en we hebben - ook dit jaar - Vlam in de Sneeuw, de liefdesbrieven van de Zuid-Adrikaanse Ingrid Jonker en André Brink geproefd. En toen ik eindelijk in een antiquariaat de Brieven van Kafka aan Milena vond - het boek waarover Hilde Van Mieghem zo wervend spreekt in menig interview - kon ik het niet laten liggen.
En van de week pakte Hilde Van Mieghems dochter Marie Vinck in Winteruur op Canvas uit met een pleidooi voor mildheid en moed van Rainer Maria Rilke uit zijn Brieven aan een Jonge Dichter. Haar boek stak in een kaftje dat ons vertrouwd overkwam, eentje dat ze bij Corman in Oostende altijd om de boeken doen die je er koopt. Het is een unieke service die ertoe leidt dat ik zelden of nooit de boekhandel in Oostende bezoek zonder er een boek te kopen. Die kaftjes hebben een zeker cachet en maken de aankoop van een boek bijzonder.

Afgevinkt

Het moet zijn dat Marie Vinck net zo wervend over Rilke sprak als haar moeder over Kafka, want toen ik van de week in Oostende was, kon ik het niet nalaten om bij Corman binnen te lopen en te informeren naar Rilkes brievenboek.
Ik vertelde de voorgeschiedenis van mijn vraag aan de jonge boekhandelaar die de zaak enkele maanden geleden had overgenomen. En over hoe het kaftje van Marie Vincks boek op Canvas mij naar Corman had geleid. De jonge boekhandelaar  herinnerde zich dat de jonge actrice daar van de zomer was langsgeweest. "Tijdens het theaterfestival," zei hij.  Het boek van Rilke vond hij.

Ongemakkelijk

In het overzicht op de pc. "We hebben het boek binnen," zei hij. Ik was opgelucht. Te voorbarig, zo bleek. Het boek was wel te vinden op de inventaris op de pc, maar niet op de planken in de winkel.
We bleven nog een tijdje zoeken - het was vroeg in de ochtend, de tijd was nog ruim voorradig - maar vonden het niet. "Begin volgende maand maken wij de inventaris, dan zal ik het wel tegenkomen en dan leg ik het op zij. Ik laat je iets weten," zei de boekhandelaar. "Ik zal me nu de hele dag ongemakkelijk voelen," wist hij nog. "Omdat het boek niet echt op zijn plaats staat. Zoveel weten we intussen."

Kracht

Wat een wonderbaarlijke wereld, dacht ik, toen ik vertrok. Wat wij dinsdagavond laat op tv zagen, maakt nu dat een boekhandelaar in Oostende zijn vrijdagochtend helemaal anders ziet beginnen dan hij had gedacht. Binnensmonds vloekend. De kracht van een vrouw reikt veel verder dan wij denken en dan dat zij vermoedt.