GEHOORD. En of ze het slechter hebben dan onze generatie? De discussie liep hoog op...

Een pensioen zullen ze nooit hebben. Zeiden ze. Tegen die tijd is het systeem onbetaalbaar. En ja, ze hebben het moeilijker dan onze generatie om een huis te verwerven. Zeiden ze.

"Onzin," zeiden wij. "Doemdenkerij die op los zand is gebouwd. Of zij wel wisten met hoe weinig 'huisvesting' wij als jong gezin, dertig jaar geleden, tevreden waren? Hoe wij met een aftandse, tot op de draad versleten, doorgeroeste auto reden? Hoe wij ons in die beginjaren aan de pompsteen wasten? Hoe wij 's winters in de vrieskou naar buiten moesten voor het toilet? Hoe we om werk moesten bedelen en genoegen moesten nemen met allerlei tijdelijke jobs in bijzondere stelsels die we niet begrepen en waarvan we nu de gevolgen zien bij onze pensioenberekening?

Hoe wij met moeite geld durfden spenderen aan reizen, geld dat we nodig hadden om te bouwen want huizen zouden onbetaalbaar duur worden, zeiden onze ouders toen."

"Ach," lachten ze, die jongeren, "die huizen van nu zijn onbetaalbaar. En bovendien, jullie hebben die regelgeving zo streng gemaakt met duizend-en-een voorschriften, dat bouwen of verbouwen nog exlusiever werd", zeiden de neefjes en nichtjes.

OUDE WIJN


Er werd nog wat wijn geschonken. Uit de kelder van vader, van hun grootvader. Oude wijn dus. Want die generatie voor ons bewaarde meer wijn dan ze dronk. Dat was zo typisch voor die generatie, zeiden we ooit in een discussie met ons vader. "Jullie hamsteren welvaart," zeiden wij wel eens, jaren geleden, harteloos hard, "en daarmee onze toekomst."
Intussen zijn we in die toekomst beland en konden we het hoofd ruim boven water houden in vrij comfortabele omstandigheden. En dat geldt eigenlijk ook voor onze kinderen en voor die neefjes en nichtjes.


ANDER DECOR


Eigenlijk, dacht ik achteraf, hadden we die jongeren van nu moeten uitnodigen in die kleine zitplek, bij de houtkachel, voor het scherm van de zwart-wit-televisie, in het decor van toen we nog net geen dertig jaar waren. Dan hadden ze, terwijl ze aan het raam stonden om naar binnen te kijken, kunnen horen hoe wij, weliswaar gelukkig, ons toch wentelden in  het doemdenken over onze toekomst, over de doofheid van de generaties voor ons als wij aan het spreken waren, over de blindheid ervan voor de gevolgen van hun, naar ons aanvoelen toen, ongebreidelde zucht naar welvaart...

"En dan? Zijn onze problemen daarmee opgelost?" zouden die jongeren van nu zeggen. Nee, natuurlijk niet. Maar misschien wordt het hen dan wel duidelijk dat ze het niet slechter en niet beter hebben dan wij toen. Ze hebben het wel anders. Totaal anders. In een andere wereld, met andere mensen, met andere zorgen, grote zorgen, maar ook met andere kansen. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...