VERBAASD. De Zorgbrigade... en hoe verpleegsters ineens brigadiers werden

Soms lees ik een woord, een zin, een passage waarvan ik achteraf twijfel of er wel exact stond wat ik las. Het gebeurt dat mijn twijfel terecht was. Toen ik van de week voorbij een geparkeerd wagentje van het Wit-Gele Kruis liep, las ik op het kofferdeksel 'De Zorgbrigade'. Tenminste, ik dacht dat ik 'De Zorgbrigade' had gelezen. Maar gaandeweg begon ik te twijfelen en keerde op mijn stappen terug. En ja... het stond er, blauw op wit: De Zorgbrigade.

REVOLUTIE EN OORLOG

Vreemd, vond ik dat. Het begrip 'brigade'  roept bij mij beelden op van marcherende soldaten, van oorlog, van clandestiene, revolutionaire verzetslui, die in het geheim en geheel onverwacht uitbreken.
In oorlogstijd hadden we een Witte Brigade, een Zwarte Brigade en vermoedelijk ook nog een stuk of wat Brigades van het zoveelste  Geheime Leger.
Dat de witte wagentjes van De Zorgbrigade er vredelievender uitzagen dan de jeeps van de militaire brigades stelde me maar matig gerust.
Overigens, hoe spreken we die leden van De Zorgbrigade dan aan? Zijn dat brigadiers? Of brigadisten?

LEGER DES HEILS

Het is en blijft een vreemde, bevreemdende woordkeuze, die vaag doet vermoeden dat de bedenkers ervan niet al te heimelijk heimwee hebben naar het Nederland van de soldaten van het Leger des Heils, die strijdvaardig zingend voor de Heer, al wie voorbijliep aanmatigend een collectebus voorhielden. We mogen hopen dat ons vermoeden fout is.
Blijft de vraag: wat bezielde de bedenkers van De Zorgbrigade dan wel? Voor zorg hoef je niet ten strijde te trekken, denken wij. Zorg wordt toegediend of verleend.
Het kan natuurlijk ook zijn dat de verpleegsters (of verplegers) van het Wit-Gele Kruis doortastende types zijn die niets onverlet laten om ziekte en pijn te bestrijden en onverbiddelijk ten oorlog trekken tegen smart en lijden. Maar of ik ze dan - mochten zij langskomen - met 'brigadier' zou aanspreken? Ik vrees van niet. Ze verdienen beter.

BRIGADECOMMANDANT VANTHEMSCHE

Trouwens, is de voorzitter van het Wit-Gele Kruis dan de brigadecommandant? Hij heeft er dan wel het postuur voor, ik zie Piet Vanthemsche nog niet meteen elke ochtend in wit-geel uniform salueren naar de bestuursters van de uitrijdende kolonne brigadewagentjes.
Eerst militairen in het straatbeeld - nog altijd overigens - en nu ineens ook brigades. Weliswaar zorgbrigades, maar toch... we kunnen niet anders dan ons wereldbeeld weer wat bij te stellen en niet meteen in de meest bevallige zin.