Kantlijnnotities

Hoe vaak hebb en we het onszelf niet toegewenst? Dat we iemand anders gedachten konden lezen. Heel vaak. Achterhalen waar we anders het gissen naar hebben. Op bezoek in het huis achter de gevel, in de ziel kijken die achter een ogenblik schuil gaat, op verkenning in die chemische fabriek vol eindeloze, ondoorzichtige kronkelbuizen die andermans brein is, een duik nemen in het peilloos diep en donker meer van andermans waanbeelden en dromen... GRUWELTOCHT Onvoorstelbaar? Dat dachten we. Verkeerd. Want het kan. Dagelijks. Maar we waarschuwen: het is geen pretje. Integendeel. Een gruweltocht is het , onthutsend, afkeerwekkend, degoutant en misselijk makend. Het kost anders weinig moeite: je hoeft alleen maar op Twitter voorbij te komen en je leest ze, andermans gedachten. Over andere mensen, over denk- en waanbeelden die in al die hoofden van - we nemen aan voor het overige en op het eerste gezicht - keurige mensen. Volwassenen, ouders van kinderen, mensen die het menen voor he

Noch vader noch moeder zijn ooit op een van  onze werkplekken op bezoek geweest. Dachten wij, toen we de bank binnenstapten en bij de balie vroegen of we J. konden spreken. Aan de baliebediende zeiden we  er niet bij dat J.  onze dochter is. We vonden het gênant. Geen idee waarom we dat vonden, maar die waarom-vraag raakten we naderhand niet meer kwijt. CHARMEZANGERES We vermoeden dat we het net zo gênant hadden gevonden als onze ouders ons ooit op onze werkplek hadden komen opzoeken. Waarom? Geen idee. Vreemd toch. Want het is anders helemaal normaal dat ouders van een slager of van een bakker bij hun zoon of dochter om biefstuk of brood gaan. We vinden het zelfs gepermitteerd mochten zij zich niet naast ons in de wachtrij posteren maar ons vlotjes passeren en hun favoriete zevengranenmetnootbrood van het rek achter de toonbank grijpen, de snijmachine bedienen, de keurig getelde munten naast de kassa deponeren en vertrekken, niet nadat ze het winkelmeisje  nog een vertrouw

Vlindertelweekend. We hebben ons suf geteld van het weekend. Alsof al dat gefladder uitgerekend dit weekend onze tuin als reisbestemming had geselecteerd. Het kon niet op: tientallen, zo niet honderden vlinders. Of het moest zijn dat een  kleine bende nozemvlinders ons bij de neus nam en na een rondje bij de buren weer bij ons kwam aangewapperd. Dachten we. Op de vlucht Intussen weten we beter. Bij nader toezien waren het vlinders-op-de-vlucht. Stilte-plek-zoekers waren het. Ze kwamen uit de buurgemeente, waar zo'n driedaagse technofuif in open lucht plaatsvond. In vogelvlucht mag dat dan wel misschien een zevental km zijn -  in vlinderfladdervlucht een tiental kilometer - de beats leken van de bij de buren te komen. Drachtige merrie Dat techno-geboenk, daar zijn én worden jongeren , om redenen die ons nog niet duidelijk zijn,  helemaal wild van. En wij raakten er, van het weekend, niet echt weg van. Die vlinders evenmin. Maar - dachten we - je zal maar een drachtige

Het vlas bloeit in een blauw dat zacht golft.  Voor even zijn ze zeeën,  die velden vol vlas waarin vogels als vissen vlieden langs hun  kusten  van verhakkeld akkerland...     ...en dan, zo vlak voor ze staande  sterven, de vl assen stengels, komen de messen langs; ze vallen, plat tegen de vlakte en liggen er ge sleten onder de genadeloze gesel van wind en  regen en hitsige zonnebrand. Ze ruiken naar rot, maar lijken,  in het late licht van een uitdovende dag, van het zuiverste goud  

Zomergasten, VPRO We zullen kort zijn over Zomergasten. Er is immers al meer woorden aan gespendeerd dan er kijkers waren (minder dan een half miljoen, naar verluidt). Maar dit lazen we nog niet en toch vonden wij het heel belangrijk. Zomergasten lijdt aan wat gesprekken anno 2016 heel vaak lijden: men spreekt om niet te moeten luisteren. TWITTER SPERVUUR Dat gold, voor de aflevering van zondag met de fel gecontesteerde  Abou Jahjah, voor de gastheer én voor de gast: de snelheid waarmee de een de ander van antwoord dient, maakt duidelijk dat noch de een noch de andere geïnteresseerd was in het antwoord of de vraag. Het spervuur op Twitter liet zien dat de kijkers vooral ook kijkers en zelden luisteraars waren. Op die manier schieten gesprekken hun doel van gedachtenwisseling voorbij en vooral dat maakt dat Zomergasten lang niet meer zo interessant kan zijn als het ooit wel eens geweest is. GESCHREEUW IS ZELDEN DOORDACHT Spreken om niet te moeten luisteren: het is sympt