In het hart van de nacht, in de mist van het oude jaar...

In het hart
van de nacht



Het ijzig zwijgen van de nacht breekt
als de telefoon scherp schelt.


Een stem, helder, gehaast.


Blauwe flitsen glijden geluidloos over de zwarte spiegel van de straat 
uit beeld


Er is licht in het huis dat anders, 
zo in het hart van de nacht
 – de op een na laatste nacht van het jaar - 
zwart in duisternis op licht wacht.



Een straaltje bloed loopt langs het achterhoofd,
de rechterarm ligt op de koude vloer gekneld onder zijn zij
in de ogen een zachte blik, die fluisterend spreekt 
- ‘zie mij hier nu liggen’ -
zijn bleke lippen bewegen mompelend
“Ik ben uit het bed gegleden…”
Met zijn drieën, met zijn tweeën 
helpen we hem in bed.


Buiten, zeg ik, buiten is het ook gevaarlijk glad. 


Ik zie een glimlach, maar twijfel naderhand 
aan wat ik zag als ik merk
hoe blauw de pijn kleurt
op zijn gezwollen voet,
op zijn broze arm,
op mijn vaders hand.



Ik zwijg. En denk binnensmonds:
Het leven is een geschenk, dat geloven we,
maar vergeten te vaak
we krijgen het niet 
zonder pijn, niet zonder smart,
denk  ik wazig
als het duister van de nacht
- de op een na laatste nacht van het jaar -
zich weer geluidloos in het huis sluit.

Buiten wenkt nieuwjaar, 
ijziger en klammer
in de mist van het oude jaar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...