We hebben ons zaterdagochtend net niet verslikt in onze koffie toen we de weekendkranten doornamen. Het is niet dat er geen gebrek is aan ernstige wereldproblemen, maar in één van de kranten lazen wij dat
onze katten desastreus zijn voor de biodiversiteit in de natuur. Het zijn
killers en als we
ze op termijn niet binnenhouden, dan verdwijnen tal van bedreigde diersoorten.
AAN DE LEIBAND
Kijk eens aan, dachten we. We leggen niet alleen
onszelf meer dan ooit aan de leiband, we zullen dat - als we het verhaal mogen geloven, het komt uit Amerika overgewaaid en dat is enige vorm van scepsis gerechtvaardigd - binnenkort ook met onze poezen moeten doen.
Helemaal ongelijk hebben die twee Amerikanen die Cat Wars bijeen schreven niet. Onze brits korthaar smokkelde hier vorige week
een veldmuisje binnen. Een speeltje, zo bleek, dat alle hoeken van het huis mocht zien voor het de geest gaf. Misschien wel een marteldood. Toegegeven, we
beperkten onze empathie voor het muisje uit zelfbehoud. Het was haar derde muis in de pakweg vijf jaar dat onze Cervantes hier verblijft. Onze heilige birmaan heeft alleen oog voor tortels. Nabije merels gunt ze geen blik. Maar tot op vandaag scoorde ze niet met haar sluiptochten.
De sperwer daarentegen slaagt er haast dagelijks in
zijn tortel- of bosduifmenu uit de kruinen in de tuin te plukken.
HOEZO TE VROEG?
O ja, die van ons jagen soms op
kleine padden of onvolwassen kikkertjes in het gras, maar van die '
springveertjes' sneuvelen er meer
onder de grasmaaier of in een bek van een reiger of een kraai dan onder de klauwen van onze
huistijgers.
Kortom, die Amerikanen overdrijven.
We houden onze katten niet binnen en zijn dat niet van plan om dat zelfs maar te overwegen. Ook al zegt een Vlaamse groene wetenschapper in die reportage dat de drastische maatregel die de Amerikanen voorstellen weinig kans op slagen heeft. Daarvoor, citeren wij, is het nog te vroeg. Waarmee hij indirect te kennen geeft dat het er ooit wel van komt, zo'n huisarrest voor onze katten.
Dan willen we nog wel eens zien hoe agenten tuinen besluipen om loslopende katten te betrappen en hoe ze hun baasjes opsporen en beteugelen. Al is dat natuurlijk, op een of andere manier, een geruststellend vooruitzicht als die agenten tijd en middelen krijgen om zich daarmee zoet te houden.
We hebben ons zaterdagochtend net niet verslikt in onze koffie toen we de weekendkranten doornamen. Het is niet dat er geen gebrek is aan ernstige wereldproblemen, maar in één van de kranten lazen wij dat onze katten desastreus zijn voor de biodiversiteit in de natuur. Het zijn killers en als we ze op termijn niet binnenhouden, dan verdwijnen tal van bedreigde diersoorten.
Helemaal ongelijk hebben die twee Amerikanen die Cat Wars bijeen schreven niet. Onze brits korthaar smokkelde hier vorige week een veldmuisje binnen. Een speeltje, zo bleek, dat alle hoeken van het huis mocht zien voor het de geest gaf. Misschien wel een marteldood. Toegegeven, we beperkten onze empathie voor het muisje uit zelfbehoud. Het was haar derde muis in de pakweg vijf jaar dat onze Cervantes hier verblijft. Onze heilige birmaan heeft alleen oog voor tortels. Nabije merels gunt ze geen blik. Maar tot op vandaag scoorde ze niet met haar sluiptochten. De sperwer daarentegen slaagt er haast dagelijks in zijn tortel- of bosduifmenu uit de kruinen in de tuin te plukken.
O ja, die van ons jagen soms op kleine padden of onvolwassen kikkertjes in het gras, maar van die 'springveertjes' sneuvelen er meer onder de grasmaaier of in een bek van een reiger of een kraai dan onder de klauwen van onze huistijgers.
Kortom, die Amerikanen overdrijven. We houden onze katten niet binnen en zijn dat niet van plan om dat zelfs maar te overwegen. Ook al zegt een Vlaamse groene wetenschapper in die reportage dat de drastische maatregel die de Amerikanen voorstellen weinig kans op slagen heeft. Daarvoor, citeren wij, is het nog te vroeg. Waarmee hij indirect te kennen geeft dat het er ooit wel van komt, zo'n huisarrest voor onze katten. Dan willen we nog wel eens zien hoe agenten tuinen besluipen om loslopende katten te betrappen en hoe ze hun baasjes opsporen en beteugelen. Al is dat natuurlijk, op een of andere manier, een geruststellend vooruitzicht als die agenten tijd en middelen krijgen om zich daarmee zoet te houden.
Reacties
Een reactie posten