GEZIEN. En wie haalt op de Nederlandse buis de Avondetappe? Toch wel... Stijn Streuvels zeker!

De Avondetappe (NOS)

Terwijl ze bij ons op de buis nog het EK-voetbalgras aan het herkauwen zijn, gaan ze in Nederland godzijdank voluit voor de Tour. De Avondetappe is er weer en hoe? Dione de Graaff en Herman van der Zandt helpen ons de zelfverklaarde alwetende god-van-het-wielrennen Mart Smeets vergeten en laten ruimte voor hun gasten.

Mijn rijwiel

Dinsdagavond was dat bijvoorbeeld Wim Daniëls. We kennen de man niet, maar hij is een taalkundige én auteur van een hele reeks wielerboeken.De man is behalve gek van taal ook zot van fietsen. En de combinatie daarvan leidde hem naar... - voor ons alvast - de verrassing van de avond. Hij haalde Mjn Rijwiel naar boven, een boek van onze Stijn Streuvels. Een originele Van Veen -uitgave dan nog wel. Het boek dateert van begin vorige eeuw (1911) . En de man vertelde over Frank Lateur en las zelfs een fragment uit Mijn Rijwiel voor.

Vlossepeerd

Het boekje hebben wij niet in ons bezit, maar wel het Verzameld Werk van Streuvels, en jawel, in deel 2 vanaf pagina 1533 vinden wij Het Rijwiel. Het is niet het beste werk van de man uit Het Lijsternest, maar het is heerlijk om Streuvels' avonturen met zijn 'vlossepeerd', over hoe moeizaam het leren rijden wel ging en hoe hij dat stalen ros soms hee
ft vervloekt.

Naar bed

En toch... "Wat gebeurt er met iemand die heeft leren rijden en over de eerste moeilijkheden heen is?" vraagt Streuvels zich af. "Dan ontstaat meteen de begeerte om een eigen rijwiel te bezitten, de drang om op zijn eigen wielen te drijven, onafhankelijk uit te zetten waar 't hem lust - om het plezier van het rijden zelf. Dan komt er nog bij: de liefhebberij, het behagen in de vorm, de glans, de hoedanigheden van het rijwiel zelf, - iets dat men zou willen liefkozen, strelen, meenemen naar bed, om het maar te bekijken..."

Oorlogsdagboeken

Enkele jaren later zal de fiets Streuvels nog meer van nut zijn als hij het gebruikt om van Ingooigem naar Kortrijk te reizen om er de invallende Duitsers te schouwen en om er verslag over uit te brengen in zijn oorlogsdagboeken.
Dat we uitgerekend dankzij Nederlanders nog een stukje Streuvels mogen herontdekken. Via de Avondetappe dan nog wel. Dank u wel, Wim Daniëls, dank u wel Nederland!